معرفی آرم و نام شرکت

آرم شرکت داروسازی فارابی

نماد (سمبل) یا آرم شرکت داروسازی فارابی با بهره گیری از عدد هفت که در ادبیات فارسی و معارف دینی جایگاه شایسته و مقدسی دارد انتخاب که نمایانگر سمبولیک شکوفایی و رشد و نمو است. همچنین گردش و حرکت دو غلطک ساخت و در نهایت خطی از معماری رواق ها، پل ها، رف ها، گنبدها و طاقی های شهر تاریخی اصفهان را نیز نشان می دهد. رنگ سبز، رنگ آرامش، رنگ روشن بهار و تداعی کننده با روری و بیانگر سر زندگی و سرسبزی و شادمانی است و در نهایت رنگ سبز رنگ برکت و سلامت است. این نماد و رنگ آن شعار و هدف این مجتمع بزرگ دارویی را در جهت ارائه خدمات بشر دوستانه بیان می نماید.

نام شرکت داروسازی فارابی

بهره گیری و استفاده از نام شخصیت ها و دانشمندان برجسته ای که دستاوردهای عظیمی را برای بشریت به یادگار گذاشته اند، علاوه بر تکریم و احترام به مقام والای آنان، همواره روح دانش پژوهی و جستارگری را در جامعه احیا می نماید.
بدین لحاظ به منظور انتخاب نام با عنایت به موضوع فوق و با توجه به پرهیز از تکرار این نام در دیگر صنایع کشورمان و با توصیف ویژه ای که بنیان گذار کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی(ره) همزمان با ایام انتخاب نام  برای این شرکت از این دانشمند بزرگ و طبیب حاذق مسلمان داشتند، در سال ۱۳۶۸ نام این مجتمع نوبنیاد دارویی به نام حکیم ابونصر فارابی مزین گردید.

فیلسوف. ریاضی دان. موسیقی دان. منجم و طبیب ایرانی (۳۳۹-۲۵۹ هجری شمسی) ابوالنصر محمد بن طرخان بن اوزلغ الترکی فیلسوف، اندیشمند، موسیقی دان، هنرشناس و حکیم بزرگ در نیمه دوم قرن سوم هجری در سال ۲۵۹ در شهر فاراب ماورالنهر از توابع خراسان بر کناره رود سیحون در سرزمین های تحت سلطه ترکان متولد شد. نحو و ادبیات عرب را نزد ابوبکر نحوی، معروف به ابن سراج و علم طب را از یوحنا بن حیلان طبیب و منطق را در محضر مترجم و شارح بزرگ منطق، ابوبشر متان بن یونس فرا گرفت. فارابی در سال ۳۳۰ هجری به دمشق عزیمت نمود و پس از چندی به سیف الدوله همدانی حاکم شیعی مذهب حلب پیوست و جلیس اهل ادب این دربار گشت. فارابی سفر کوتاهی نیز به مصر داشت و پس از آن در حلب اقامت گزید و تا پایان عمر در آنجا زندگی را به مطالعه و تحقیق سپری نمود و سرانجام در رجب ۳۳۹هجری در سن هشتاد سالگی وفات یافت و پیکرش در دمشق دفن گردید. فارابی در زندگی روزمره اش بسیار وارسته و متین بوده و از هر لحظه زندگی برای تهذیب نفس خود می کوشید و در نهایت قناعت و سادگی می زیست و رفاه و تنعم در زندگی دنیوی را هرگز دنبال نمی کرد. او در فلسفه، منطق، ریاضی، شعر، موسیقی (نظری و عملی) و طبابت تبحر داشت و آورده اند که به هفتاد زبان از جمله ترکی و فارسی و کردی و … آشنایی داشت. برخی او را بزرگترین فیلسوف مسلمان و پایه گذار فلسفه اسلامی می دانند و شان او در فلسفه چنان است که او را معلم ثانی لقب نهاده اند (ارسطو معلم اول است). بیش از یکصد اثر بزرگ و کوچک را به او نسبت داده اند که از مشهورترین این آثار می توان به احصا العلوم، آراء اهل مدینه الفاضله، فصوص، ماهیت عقل و … اشاره نمود.