پلی مرهای نایلون اثرات ضدقارچی دارند!

تاریخ ارسال:2018-05-26

پلی مرهای نایلون اثرات ضدقارچی دارند!

مقاومت ضد قارچی یک مشکل واقعی و رو به رشد است. بر پایه یک مطالعه جدید نوآورانه، پلیمرهای نایلون می توانند به مبارزه با گونه های قارچی که در برابر درمان مقاومت می کنند، کمک کنند. اگرچه مقاومت ضد قارچی کمتر از مقاومت آنتی بیوتیکی شناخته شده است، ولیکن یک مشکل بزرگ به حساب می آید.

نویسندگان مطالعه ای جدید که توسط نانسی کلر رهبری می شدند، می خواستند ترکیباتی را ایجاد کنند که با قارچ ها تداخل کنند، همان گونه که پپتیدها در سیستم ایمنی بدن این کار را انجام می دهند. کِلِر تصمیم به پیوستن به میکروبیولوژیست؛ کریستینا هال و شیمیدان؛ ساموئل گلمن گرفت که پیشتر پلیمرها را برای استفاده آنتی بیوتیکی توسعه داده بود. آنها با هم، در پی درک این بودند که آیا پلیمرها می توانند در برابر قارچ ها به اندازه باکتری ها موفق باشند.

سه پلیمر نایلون در برابر 41 نوع قارچ به رقابت درآمدند. توانایی قارچ کشی آن ها با آزول ها(دسته ای از داروهای ضد قارچ) مقایسه شد. محققان با خوشحالی از میزان موفقیت پلیمرها شگفت زده شدند. پلیمرهای نایلون، رشد 24 گونه را متوقف کردند که برخی از آن ها در حال حاضر در برابر آزول ها مقاوم اند. قارچ ها با روش بیوشیمیایی بسیار گسترش یافته اند. هیچ راهی برای پیش بینی فعال بودن پلیمرها در برابر این گستره از آرایه های قارچی وجود ندارد.

گونه های قارچی که به طور موفقیت آمیز از بین رفته اند عبارتند از: Rhizopus arrhizus، که می تواند شرایط تهدید کننده زندگی را در افراد در معرض خطر به وجود آورد وScedosporium  prolificans، که می تواند عفونت های مرگبار ایجاد کند و برای ضد قارچ های موجود غیر قابل نفوذ باشد. با این حال، تمام گونه های قارچی از پای درنیامده اند. به ویژه Aspergillus؛ قارچی که باعث ایجاد بیماری های شدید ریوی در افراد حساس می شود، به پلی مرها پاسخ نداده است.

جالب توجه است، این تیم متوجه شد که وقتی پلیمرها همراه آزول ها استفاده می شوند، قارچ هایی که قبلا به آزول ها مقاوم بودند، دوباره به این دارو حساس شدند. این هم افزایی برای قارچ هایی که نه به پلیمرها و نه به ضد قارچ های استاندارد پاسخ نمی دهند، گزینه بالقوه جدیدی را فراهم می کند.

پزشکی مدرن به ندرت از پلیمرها با این روش بهره می گیرد و پژوهشگران می گویند: مشاهدات از این نوع باید جامعه را تشویق کند که پلیمرها را به عنوان عوامل بالقوه مفید برای “زیست پزشکی” در نظر بگیرد. چگونگی سازوکار مبارزه  پلیمرها با قارچ ها هنوز آشکار نشده است. علاوه بر این، به دلیل آن که بهره گیری از پلیمر در پزشکی یک فن آوری نو به حساب می آید، هیچ کس نمی داند چند پلیمر قدرتمند وجود دارند که در انتظار طراحی و آزمون اند.

http://msphere.asm.org/conten/3/3/e00223-18

دیدگاهتان را بنویسید