فارسی
اثر آفت کُش ها بر بیماری پارکینسون
تحقیقات جدید نشان می دهد که چگونه سموم دفع آفات(پاراکوات و مانب) بیان ژن را تغییر می دهند و ممکن است در افرادی که از لحاظ ژنتیکی مستعد هستند به بیماری پارکینسون منجر شود. برآوردها نشان می دهد که در حدود 50000 نفر مبتلا به پارکینسون در ایالات متحده در هر سال تشخیص داده می شوند.
اگرچه دقیقا علت این بیماری شناخته نشده، هر دو عامل ژنتیکی و محیطی نقش مهمی ایفا می کنند. مؤسسات ملی بهداشت (NIH) خاطرنشان می کند که قرارگیری در معرض آفت کش ها، احتمال خطر ابتلا به پارکینسون را افزایش می دهد.
مطالعات قدیمی تر نیز نشان داده اند که سموم دفع آفات به ویژه پاراكوات و مانِب، می توانند آسیب پذیری به پاركینسون را در افرادی كه از لحاظ ژنتیکی مستعد هستند، گسترش دهد. مطالعات اخیر بیشتر به دنبال رمزگشایی از مکانیسم های عصبی اند که در ارتباط بین آفت کش ها و وضعیت های تخریب سلول های عصبی(neurodegenerative) نقش دارند.
به عنوان مثال، برخی مطالعات نشان داده اند که آفت کش ها در نوروژنز تداخل می کنند. نوروژنز؛ فرایندی است که در آن، مغز نورون های جدید ایجاد می کند. هیپوکامپ مغز، منطقه ای کلیدی برای حافظه و پردازش اطلاعات به حساب می آید.
آفت کش ها با ایجاد تغییرات ژنتیکی اثر می گذارند. در حال حاضر، یک مطالعه جدید توسط محققان دانشگاه گلف در اُنتاریوی کانادا آشکار ساخت، برخی از راه هایی را که در آن آفت کش ها باعث جهش های ژنتیکی می شوند، به تخریب عصبی(neurodegeneration) منجر می گردد.
اسکات رایان؛ نویسنده ارشد مقاله، استاد زیست شناسی مولکولی و سلولی در دانشگاه یاد شده ، انگیزه نهفته در پس پژوهش را توضیح می دهد. وی یادآور می شود: افرادی که در معرض این مواد شیمیایی قرار دارند، حدود 250 درصد بیشتر نسبت به بقیه جمعیت در معرض خطر بیماری پارکینسون قرار می گیرند.
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.